Debate on Amending India's Nuclear Liability Laws for Private Participation
UPSC Relevance
Prelims: Indian Polity (Key Legislations - CLNDA, 2010; Atomic Energy Act, 1962), Science and Technology (Nuclear Energy, Small Modular Reactors - SMRs), Indian Economy (Energy Sector, Investment).
Mains:
GS Paper 2: Government Policies and Interventions for Development in various sectors.
GS Paper 3: Infrastructure: Energy; Investment Models; Science and Technology - developments and their applications and effects in everyday life.
Key Highlights from the News
ഇന്ത്യയുടെ ആണവോർജ്ജ നിയമങ്ങളിൽ സ്വകാര്യ കമ്പനികളെ അനുവദിക്കുന്നതിനായി ഭേദഗതി വരുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സംവാദമാണ് ഈ ലേഖനം. ഇന്ത്യയുടെ ആണവോർജ്ജ ശേഷി 2047-ഓടെ 8 GW-ൽ നിന്ന് 100 GW ആക്കി ഉയർത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൻ്റെ ഭാഗമായാണ് ഈ ചർച്ചകൾ.
Proposed Amendments: ഇന്ത്യയിലെ ആണവ ബാധ്യതാ ചട്ടക്കൂട് (nuclear liability framework) നിയന്ത്രിക്കുന്ന സിവിൽ ലയബിലിറ്റി ഫോർ ന്യൂക്ലിയർ ഡാമേജസ് ആക്ട് (CLNDA), 2010, ആറ്റോമിക് എനർജി ആക്ട് (AEA), 1962 എന്നിവ ഭേദഗതി ചെയ്യുന്നതിനെക്കുറിച്ചാണ് ചർച്ച. ആണവോർജ്ജ നിലയങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും പ്രവർത്തിപ്പിക്കാനും സ്വകാര്യ കമ്പനികളെ അനുവദിക്കുകയാണ് ലക്ഷ്യം.
Arguments for Amendment (ഭേദഗതിയെ അനുകൂലിക്കുന്ന വാദങ്ങൾ - Ashley Tellis):
Meeting Energy Goals: ഇന്ത്യയുടെ ആണവോർജ്ജ ലക്ഷ്യങ്ങൾ കൈവരിക്കണമെങ്കിൽ ആഭ്യന്തര ശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിനൊപ്പം വിദേശ പങ്കാളിത്തവും (foreign participation) അനിവാര്യമാണ്.
Legal Roadblock: നിലവിലെ ഇന്ത്യൻ നിയമം വിദേശ കമ്പനികളുടെ പങ്കാളിത്തത്തിന് ഒരു തടസ്സമാണ്. 2008-ലെ ഇന്ത്യ-യുഎസ് ആണവകരാർ വിഭാവനം ചെയ്ത വിദേശ പങ്കാളിത്തം നടക്കാതെ പോയത് 2010-ലെ ബാധ്യതാ നിയമം (liability law) കാരണമാണ്.
Impact on All Suppliers: ഈ നിയമം വിദേശ കമ്പനികളെ മാത്രമല്ല, ഇന്ത്യൻ സ്വകാര്യ വിതരണക്കാരെയും (domestic suppliers) ബാധിക്കുന്നു. NPCIL (Nuclear Power Corporation of India Ltd) പലപ്പോഴും കരാറുകളിലൂടെ ഇന്ത്യൻ കമ്പനികളെ ബാധ്യതയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കേണ്ടി വരുന്നു.
International Norms: റഷ്യയുടെ റോസാറ്റം (Rosatom) പോലും ഇന്ത്യയുടെ ബാധ്യതാ നിയമം അംഗീകരിച്ചിരുന്നില്ല. കരാറുകളിലൂടെയാണ് ഇന്ത്യ അവർക്ക് പരിരക്ഷ നൽകിയത്.
Arguments Against Amendment (ഭേദഗഗതിയെ എതിർക്കുന്ന വാദങ്ങൾ - D. Raghunandan):
Flawed Assumptions: ആണവോർജ്ജ വിപുലീകരണത്തിലെ തടസ്സം നിക്ഷേപമാണ് എന്ന വാദം തെറ്റാണ്. യുഎസ്, ഫ്രാൻസ് തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ പോലും ഇന്ത്യ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്ര വേഗത്തിൽ ആണവോർജ്ജ ശേഷി വികസിച്ചിട്ടില്ല.
Supplier Capacity Issues: അമേരിക്കൻ കമ്പനിയായ വെസ്റ്റിംഗ്ഹൗസ് (Westinghouse) പാപ്പരത്തത്തിനായി അപേക്ഷിച്ച സ്ഥാപനമാണ്. അതിനാൽ നിയമം മാറ്റിയാൽ തന്നെ നിക്ഷേപം വരുമെന്ന് ഉറപ്പില്ല.
Liability is a Key Issue: നിക്ഷേപം നടത്തുകയും എന്നാൽ അപകടമുണ്ടായാൽ ബാധ്യത ഏറ്റെടുക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ശരിയല്ല. ഇത് ഭോപ്പാൽ ദുരന്തത്തിൻ്റെ (Bhopal gas tragedy) ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്. മുൻപ് എൻഡിഎ തന്നെ ഇത്തരം ഭേദഗതികളെ എതിർത്തിരുന്നു.
Technology Transfer is Not Guaranteed: പ്രതിരോധം പോലുള്ള തന്ത്രപ്രധാന മേഖലകളിൽ 100% FDI അനുവദിച്ചിട്ടും വലിയ തോതിലുള്ള സാങ്കേതികവിദ്യ കൈമാറ്റം (technology transfer) നടന്നിട്ടില്ല. അതിനാൽ ആണവമേഖലയിലും ഇത് സംഭവിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പില്ല.
Small Modular Reactors (SMRs):
വലിയ ആണവ റിയാക്ടറുകൾക്ക് പകരമായി സുരക്ഷിതമായ ഒരു ഓപ്ഷനായി SMR-കൾ ഉയർന്നുവരുന്നുണ്ട്.
SMR-കളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പുതിയ കമ്പനികൾ സാങ്കേതികവിദ്യ കൈമാറാൻ കൂടുതൽ താല്പര്യം കാണിച്ചേക്കാം. എന്നാൽ ഇവയുടെ ഉയർന്ന മൂലധനച്ചെലവ് (high capital costs) ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയാണ്.
Explaining the Concepts
Civil Liability for Nuclear Damages Act (CLNDA), 2010: ഇന്ത്യയിലെ ഒരു ആണവ നിലയത്തിൽ അപകടമുണ്ടായാൽ ഇരകൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകുന്നതിനുള്ള ഒരു നിയമ ചട്ടക്കൂടാണിത്. ഈ നിയമത്തിൻ്റെ പ്രധാന സവിശേഷത, അപകടമുണ്ടായാലുള്ള പ്രാഥമിക ബാധ്യത (liability) പ്ലാൻ്റ് ഓപ്പറേറ്റർക്ക് (operator) ആയിരിക്കും എന്നതാണ്.
Channelling of Liability: ഒരു ആണവ അപകടമുണ്ടായാൽ, എല്ലാ നിയമപരമായ ബാധ്യതകളും മറ്റ് വിതരണക്കാരിലേക്ക് (suppliers) പോകാതെ, പ്ലാൻ്റിൻ്റെ ഓപ്പറേറ്ററിലേക്ക് മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്ന തത്വമാണിത്. ഇത് നിയമനടപടികൾ വേഗത്തിലാക്കാനും ഇരകൾക്ക് പെട്ടെന്ന് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകാനും സഹായിക്കും. CLNDA നിയമം ഈ തത്വം പിന്തുടരുന്നു, എന്നാൽ വിതരണക്കാരന് മനഃപൂർവമായ വീഴ്ചയുണ്ടെങ്കിൽ ഓപ്പറേറ്റർക്ക് അവരിൽ നിന്ന് നഷ്ടപരിഹാരം ഈടാക്കാൻ ഒരു വ്യവസ്ഥയും (right of recourse) നൽകുന്നുണ്ട്. ഈ വ്യവസ്ഥയാണ് വിദേശ കമ്പനികൾ എതിർക്കുന്നത്.
Small Modular Reactors (SMRs): ഇവ 300 മെഗാവാട്ടിൽ താഴെ ഉത്പാദന ശേഷിയുള്ള ചെറിയ, ഫാക്ടറിയിൽ നിർമ്മിച്ച് സൈറ്റിൽ സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിയുന്ന നൂതന ആണവ റിയാക്ടറുകളാണ്. ഇവയ്ക്ക് മെച്ചപ്പെട്ട സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങൾ (passive safety features) ഉണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
Mains Only Notes
ഇന്ത്യയുടെ വർധിച്ചുവരുന്ന ഊർജ്ജ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനും, 'പഞ്ചാമൃത്' പോലുള്ള കാലാവസ്ഥാ ലക്ഷ്യങ്ങൾ (climate goals) കൈവരിക്കുന്നതിനും ആണവോർജ്ജം ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ്. 2047-ഓടെ 100 GW എന്ന ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കാൻ നിലവിലുള്ള പൊതുമേഖലാ മാതൃക (public sector model) മാത്രം മതിയാവില്ല. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് സ്വകാര്യ പങ്കാളിത്തത്തിനായുള്ള നിയമഭേദഗതി പ്രസക്തമാകുന്നത്.
Pros (Arguments for Amending the Law - നിയമഭേദഗതിയുടെ ഗുണങ്ങൾ):
Capital Infusion & Technology Access (മൂലധനവും സാങ്കേതികവിദ്യയും): 100 GW എന്ന ലക്ഷ്യത്തിന് വലിയ തോതിലുള്ള നിക്ഷേപം ആവശ്യമാണ്. സ്വകാര്യ, വിദേശ കമ്പനികളെ ആകർഷിക്കുന്നതിലൂടെ ആവശ്യമായ മൂലധനവും, SMR-കൾ പോലുള്ള ആധുനിക സാങ്കേതികവിദ്യയും ഇന്ത്യക്ക് ലഭിക്കും.
Faster Expansion (വേഗത്തിലുള്ള വിപുലീകരണം): സ്വകാര്യ മേഖലയുടെ കാര്യക്ഷമതയും മത്സര മനോഭാവവും ആണവ പദ്ധതികൾ സമയബന്ധിതമായി പൂർത്തിയാക്കാൻ സഹായിക്കും. ഇത് ഇന്ത്യയുടെ ശുദ്ധമായ ഊർജ്ജത്തിലേക്കുള്ള (clean energy) മാറ്റം വേഗത്തിലാക്കും.
Boosting Domestic Industry (ആഭ്യന്തര വ്യവസായത്തിന് ഉത്തേജനം): വിദേശ കമ്പനികൾ വരുമ്പോൾ, അവർക്ക് ആവശ്യമായ ഘടകങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ഇന്ത്യൻ സ്വകാര്യ കമ്പനികൾക്കും അവസരം ലഭിക്കും. ഇത് 'മേക്ക് ഇൻ ഇന്ത്യ' (Make in India) നയത്തിന് കരുത്തേകും.
Aligning with Global Norms (ആഗോള മാനദണ്ഡങ്ങളുമായി യോജിക്കൽ): മിക്ക രാജ്യങ്ങളിലും പിന്തുടരുന്ന 'ഓപ്പറേറ്റർക്ക് മാത്രം ബാധ്യത' എന്ന തത്വത്തിലേക്ക് മാറുന്നത് ഇന്ത്യയെ അന്താരാഷ്ട്ര ആണവ വിതരണ ശൃംഖലയുടെ (global nuclear supply chain) ഭാഗമാകാൻ സഹായിക്കും.
Cons (Arguments Against Amending the Law - നിയമഭേദഗതിയുടെ ദോഷങ്ങൾ):
Dilution of Accountability (ഉത്തരവാദിത്തം കുറയ്ക്കൽ): വിതരണക്കാരുടെ ബാധ്യത പൂർണ്ണമായി ഒഴിവാക്കുന്നത്, നിലവാരം കുറഞ്ഞ ഘടകങ്ങൾ വിതരണം ചെയ്യാൻ അവരെ പ്രേരിപ്പിച്ചേക്കാം. ഭോപ്പാൽ ദുരന്തം പോലുള്ളവ ആവർത്തിക്കാൻ ഇത് ഇടയാക്കിയേക്കാം. പൊതു സുരക്ഷയാണ് (public safety) ഏറ്റവും പ്രധാനം.
Moral Hazard (ധാർമ്മിക വീഴ്ച): അപകടമുണ്ടായാൽ തങ്ങൾക്ക് ഒരു നഷ്ടവും സംഭവിക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടെങ്കിൽ, വിതരണക്കാർ സുരക്ഷാ മാനദണ്ഡങ്ങളിൽ വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
Limited Bargaining Power (വിലപേശൽ ശേഷി കുറയും): സാങ്കേതികവിദ്യക്കായി വിദേശ കമ്പനികളെ പൂർണ്ണമായി ആശ്രയിക്കുന്നത്, ഭാവിയിൽ അവരുമായുള്ള ചർച്ചകളിൽ ഇന്ത്യയുടെ വിലപേശൽ ശേഷി കുറയ്ക്കും.
Regulatory Challenges (നിയന്ത്രണത്തിലെ വെല്ലുവിളികൾ): സ്വകാര്യ കമ്പനികൾ കൂടി വരുമ്പോൾ, അവരെ ഫലപ്രദമായി നിരീക്ഷിക്കാനും നിയന്ത്രിക്കാനും ഇന്ത്യയുടെ ആണവ റെഗുലേറ്ററി ബോർഡിൻ്റെ (AERB) ശേഷി വർദ്ധിപ്പിക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
Balanced View / Way Forward (സമതുലിതമായ കാഴ്ചപ്പാട് / മുന്നോട്ടുള്ള വഴി):
ഇന്ത്യയുടെ ആണവോർജ്ജ ലക്ഷ്യങ്ങൾ കൈവരിക്കാൻ സ്വകാര്യ പങ്കാളിത്തം ആവശ്യമാണ് എന്നതിൽ തർക്കമില്ല. എന്നാൽ, കോർപ്പറേറ്റ് ഉത്തരവാദിത്തവും പൊതു സുരക്ഷയും ബലികഴിച്ചുകൊണ്ടാകരുത് ഇത്. ഒരു മധ്യമാർഗ്ഗമാണ് ഇന്ത്യ സ്വീകരിക്കേണ്ടത്:
Strengthen Regulation: നിയമം ഭേദഗതി ചെയ്യുന്നതിന് മുൻപ്, ആണവ റെഗുലേറ്ററി അതോറിറ്റിയെ (AERB) കൂടുതൽ സ്വതന്ത്രവും ശക്തവുമാക്കണം.
Robust Insurance Pool: അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിലുള്ളത് പോലെ, ഇന്ത്യയിൽ ശക്തമായ ഒരു ഇൻഷുറൻസ് സംവിധാനം (insurance pool) ഉണ്ടാക്കണം. ഓപ്പറേറ്റർക്കും വിതരണക്കാർക്കും ഇതിൽ പങ്കാളിത്തം നൽകാം.
Calibrated Liability: വിതരണക്കാരുടെ ബാധ്യത പൂർണ്ണമായി ഒഴിവാക്കുന്നതിന് പകരം, ഗുരുതരമായ വീഴ്ചകൾക്ക് (gross negligence) കർശനമായ ബാധ്യത വ്യവസ്ഥകൾ നിലനിർത്താം.
Mandatory Tech Transfer: വിദേശ കമ്പനികളുമായുള്ള കരാറുകളിൽ സാങ്കേതികവിദ്യ കൈമാറ്റവും ആഭ്യന്തര ഉത്പാദനവും നിർബന്ധമാക്കണം.
ഊർജ്ജ സുരക്ഷയും സുരക്ഷിതമായ ഊർജ്ജവും (Energy security and safe energy) ഒരുപോലെ പ്രധാനമാണ്. ഈ രണ്ടിനെയും ಸಮತೋಲನപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള ഒരു നയമാണ് ഇന്ത്യക്ക് വേണ്ടത്.
COMMENTS